Δευτέρα 23 Ιουνίου 2008

ΤΙΜΜΥ

ΠΡΙΝ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΗΜΟΥΝ ΣΕ ΕΝΑ ΞΕΟΝΟΔΟΧΕΙΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ. ΤΟ ΝΟΥΜΕΡΟ ΤΟΥ ΔΩΜΑΤΙΟΥ, ΤΟ 408. ΕΝΑ ΚΑΛΟ ΔΩΜΑΤΙΟ , ΣΤΟ ΚΗΠΟ ΤΟΥ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟΥ, ΙΣΟΓΕΙΟ, ΠΟΥ ΑΠΟ ΕΜΠΡΟΣ ΕΒΛΕΠΕ ΚΗΠΟ Κ ΠΙΣΩ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ. ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΗΤΑΝ ΤΟ ΜΠΑΡ Κ Η ΡΕΣΕΨΙΟΝ ΑΠΟΤΗΝ ΠΑΝΩ ΜΕΡΙΑ, ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ.ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΡΕΣΕΨΙΟΝ ΣΤΟ ΜΠΑΡ ΤΗΣ ΠΑΡΑΛΙΑΣ ΔΙΕΣΧΗΖΕΣ ΤΟΝ ΚΗΠΟ,ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΙΑΔΡΟΜΟ. ΤΑ ΔΩΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟΥ ΗΤΑΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ Κ ΔΕΞΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΔΡΟΜΟΥ,ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ.ΤΟ 408 ΗΤΑΝ ΣΤΗ ΜΕΣΗ.


Η ΩΡΑ ΕΙΝΑΙ 6 Κ ΜΙΣΗ.Κ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΤΟΝ ΒΑΘΗ, ΑΚΟΥΩ ΕΝΑ ΘΟΡΥΘΒΟ ΤΡΑΧΥ. ΕΝΑ ΓΚΡΡΡ!!! 2 ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΕΝΑ ΔΕΥΤΕΡΟ ΓΚΡΡΡΡΡ!!! ΑΚΟΜΑ 2 ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΕΝΑ ΤΡΙΤΟ ΓΚΡΡΡΡΡ!!!!!!!! ΕΠΙ ΤΡΙΑ ΛΕΠΤΑ ΓΙΝΟΤΑΝ Η ΙΔΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ!! ΩΣΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΑ, Κ ΩΣ ΓΝΗΣΙΟΣ ΕΛΛΗΝ ΠΕΤΑΧΤΗΚΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΝΑ ΒΡΗΣΩ , ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΥΓΑ,Κ ΝΑ ΔΕΙΡΩ ΑΜΑ ΛΑΧΕΙ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΤΟΛΜΗΣΕ ΝΑ ΜΕ ΞΥΠΝΗΣΕΙ ΜΕΣ' ΤΑ ΑΓΡΙΑ ΞΥΜΕΡΩΜΑΤΑ!!


ΑΝΟΙΓΩ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΜΕ ΤΣΑΜΠΟΥΚΑ Κ ΑΝΟΙΓΩ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΟΥΝ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΠΟΥΣΕ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΝΙΩΣΕΙΣ ΕΣΕΝΑ ΑΝΙΚΗΤΟ Κ ΑΦΟΒΟ Κ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΜΙΚΡΟ Κ ΦΟΒΙΣΜΕΝΟ!!


ΟΜΩΣ ΕΜΕΙΝΑ ΜΕ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΑΝΟΙΧΤΟ, ΓΙΑΤΙ ΑΝΤΗΚΡΗΣΑ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΓΥΡΩ ΣΤΑ ΔΩΔΕΚΑ ΜΕ ΔΕΚΑΤΡΙΑ,ΜΕ ΕΝΑ ΠΙ, ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΝΑΠΗΡΙΚΟ ,Κ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΑ. ΤΟ ΠΙ ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΟ Κ ΠΙΟ ΦΑΡΔΥ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΝΟΝΗΚΟ ΜΕ ΔΥΟ ΡΟΔΕΣ ΜΠΡΟΣΤΑ. ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥΗΤΑΝ ΤΕΛΕΙΩΣ ΣΤΡΑΒΑ Κ ΤΟ ΠΙ ΤΟΝ ΒΟΗΘΟΥΣΕ ΝΑ ΣΤΕΚΕΤΕ ΟΡΘΙΟ Κ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΑ. Ο ΜΙΚΡΟΣ ΗΤΑΝ ΝΤΥΜΕΝΟΣ ΣΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΜΕ ΚΑΠΕΠΑΚΙ ΕΠΙΣΗΣ ΚΟΚΚΙΝΟ Κ ΦΩΡΟΥΣΕ ΓΥΑΛΙΑ ΗΛΙΟΥ. Ο ΘΟΡΥΒΟΣ ΠΟΥ ΓΙΝΟΤΑΝ ΗΤΑΝ ΑΠΟ ΤΑ ΠΙΣΩ ΠΟΔΑΡΑΚΙΑ ΤΟΥ ΠΙ, ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΟΤΙ ΚΑΘΩΣ ΤΟ ΕΣΕΡΝΕ, ΤΑ ΠΙΣΩ ΠΟΔΑΡΑΚΙΑ ΗΤΑΝ ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΤΟ ΦΡΕΝΟ ΤΩΝ ΜΠΡΟΣΤΗΝΩΝ ΡΟΔΩΝ. Κ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΑΦΗ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΜΕ ΤΙΣ ΑΣΠΡΕΣ ΠΛΑΚΕΣ ΤΟΥ ΔΙΑΔΡΟΜΟΥ ΔΙΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣΑΝ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΘΟΡΥΒΟ.


ΕΝΙΩΣΑ ΜΕΓΑΛΗ ΝΤΡΟΠΗ.

ΕΜΕΙΝΑ ΝΑ ΤΟΝ ΚΟΙΤΑΖΩ ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΕΦΤΑΣΕ ΣΤΟ ΚΑΤΩ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΔΡΟΜΟΥ. ΕΚΑΝΕ ΜΕ ΤΟ ΡΟΛΟΙ ΓΥΡΩ ΣΤΑ ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ. ΜΙΑ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΕΓΩ ΤΗΝ ΚΑΝΩ ΣΕ 18 ΔΕΥΤΕΡΑ( ΤΟ ΧΡΟΝΟΜΕΤΡΗΣΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ)

ΡΩΤΗΣΑ ΝΑ ΜΑΘΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟ. ΤΟΝ ΛΕΝΕ ΤΙΜΜΥ Κ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΣΕΧΙΑ. ΓΕΝΗΘΗΚΕ ΜΕ ΑΤΡΟΦΙΑ ΤΩΝ ΜΥΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΩ ΑΚΡΩΝ. ΕΝΑ ΣΤΑ 100.000 ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ ΓΕΝΙΟΥΝΤΑΙ ΕΤΣΙ,ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ.


ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΝΙΑΖΕ ΑΥΤΟ. ΕΠΑΙΡΝΕ ΤΟ ΠΙ Κ ΠΡΟΧΩΡΟΥΣΕ. ΠΗΓΕΝΕ ΟΠΟΥ ΗΘΕΛΕ.ΑΣΧΕΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΑΣΗ.ΗΞΕΡΕ ΟΤΙ ΘΑ ΦΤΑΣΕΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ. ΟΣΗ ΩΡΑ Κ ΝΑ ΤΟΥ ΕΠΕΡΝΕ. Κ ΑΣ ΗΞΕΡΕ ΟΤΙ ΤΟΝ ΚΟΙΤΟΥΣΑΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΠΑΡΑΞΕΝΑ.

ΠΟΣΗ ΔΥΝΑΜΗ ΑΡΑΓΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΕΣΥ Κ ΕΓΩ ΑΥΤΟ?

ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΑΥΤΗ?

13 σχόλια:

Roadartist είπε...

"ΗΞΕΡΕ ΟΤΙ ΘΑ ΦΤΑΣΕΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ. ΟΣΗ ΩΡΑ Κ ΝΑ ΤΟΥ ΕΠΕΡΝΕ. Κ ΑΣ ΗΞΕΡΕ ΟΤΙ ΤΟΝ ΚΟΙΤΟΥΣΑΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΠΑΡΑΞΕΝΑ."


Οι πιο ευαισθητες και ομορφες ιστοριες τελικα ειναι αυτες που εχουνε βγει απο την ζωη, αυτες που συμβαινουν διπλα μας!!! Αρκεί να εχουμε τα ματια να τις δουμε :)
Και εσυ το εντοπισες, "ντραπηκες" ξερεις η ντροπη τι σπανιο που ειναι στην εποχη μας?
Εχεις 'τσιπα'.. Ειναι αυτο προς εξαφανιση...σημερα!
Μπραβο του πιτσιρικα.. μπραβο και στους δικους του ανθρωπους που θα ειναι λογικα διπλα του..

Οταν βρισκεσαι σε τετοια κατασταση βρισκεις δυναμη που δεν ηξερες οτι την ειχες μεσα σου.
Εμεις σίγουρα καλε μου φιλε δεν εχουμε τοση δυναμη. Λιγοψυχουμε με την παραμικρη δυσκολια, οπως λεει και η μητερα μου "πνιγεσε σε μια κουταλια νερο" .. εχει πολυ δικιο! Θελει ωριμοτητα για να κατακτας και το παραμικρο.. Καθε μερα και ενας νεος αγωνας.. Οχι για καταξιωση, τιμες, κλπ αλλα για ανθρωπινη προσεγγιση, για αληθεια, για περισσοτερη αγάπη, για γνωση, για επιτυχια οσο την οριζει ο καθενας για τον εαυτο του.
Ευχαριστω για το κειμενο αυτο.. γαληνεψε η ψυχη μου!
Καλη συνεχεια στις διακοπες σου (ευχομαι να εχεις και αλλες)

Nefelli είπε...

Καλέ μου, τρυφερέ κατάσκοπε της ζωής....
Αυτό που έγραψες ήταν πραγματικά όμορφο!!

Έχω διαπιστώσει πολύ καιρό πριν, πως αυτοί οι άνθρωποι, δίνουν μαθήματα ζωής και γνωρίζουν την πραγματική της αξία.
Αναλωνόμαστε κάθε μέρα, σε φτηνοκαταστάσεις, αγνοώντας την ουσία των πραγμάτων.

Ναι, αυτοί οι ιδιαίτερα χαρισματικοί άνθρωποι, έχουν μεγάλο απόθεμα ψυχικής δύναμης και καλό θα ήταν, κάπου κάπου να παραδειγματιζόμαστε απ' αυτούς.

Κάθε φορά, που βρίσκομαι αντιμέτωπη με μια τέτοια ιστορία, κάνω βουτιά μέσα μου και θυμάμαι να ευχαριστώ το θεό για τα καλά που έχω στη ζωή μου... θυμάμαι πως τα πιο ουσιώδη.. τα πιο μεγάλα, βρίσκονται μέσα σε όλα τα μικρά γεγονότα, που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινότητα μας.

Να είσαι καλά, που το μοιράστηκες μαζί μας.

Φιλί γλυκό, αλήθειας...

Nikos Lioliopoulos είπε...

Ενα πολυ όμορφο κείμενο .Το bloging στην πραγματική του διάσταση . Εικόνες , εμπειρίες , αισθήσεις, απο τη ζωη μας , να τις μοιραζόμαστε. για να νικάμε τη μοναξια την τραχύτητα της ζωής μας , την αποξένωση .
Ολα τα υπόλοιπα είναι...μάταια
Συγχαρητήρια

marianaonice είπε...

Πόσο αληθινός βγαίνει ο Μ. Λουντέμης όταν είπε "ήμουν λυπημένος επειδή δεν είχα παπούτσια μέχρι που είδα κάποιον που δεν είχε πόδια"!!
Πόσες φορές το έχουμε σκεφτεί αυτό άραγε όταν μεμψιμοιρούμε για τη μίζερη ζωή μας;;

Να είσαι καλά ευαίσθητε spy που μας ταρακούνησες μ΄ αυτό σου το αληθινό κείμενο!
Καλό σου βράδυ φίλε!

Ανώνυμος είπε...

Η δύναμη της ψυχής φιλαράκι νικάει την αδυναμία του σώματος πάντα..
Και πάντα οι άνθρωποι με όποιες αδυναμίες ή ατέλειες στο σώμα έχουν ψυχή με απροσμέτρητο μέγεθος, κάτι που εμάς τους"λογικούς" μας φαίνεται εξωπραγματικό, ενώ είναι αυθεντική αλήθεια...

Φιλαράκι και με αυτή σου την εμπειρία - καταχώρηση στο ιστολόγιό σου , μου θύμησες τις παλιές καλές εποχές...

Να είσαι πάντα καλά

κι όταν έχεις χρόνο να περνάς από το σπίτι μου να τα λέμε...εκεί στον ΠΑΘ.. ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΈΝΑ ΣΤΗ ΔΙΕΎΘΥΝΣΗ
http://asimbibastos.pblogs.gr/

Αληθινός και Ασυμβίβαστος

Theogr ο κηπουρός είπε...

Υπάρχουν πολλοί σαν τον Timmy στην ζωή μας. Υπάρχουν λίγοι δυστυχώς που τον βλέπουν. Πόσο καλύτεροι θα ήμασταν αν, έστω για λίγο, περπατάγαμε ξυπόλητοι, έτσι για να εκτιμήσουμε το γεγονός ότι έχουμε πόδια.

Μιλ1 είπε...

Τη δύναμη που "λείπει" από τα πόδια του μικρού Timmy έχει διοχετευτεί στην ψυχή του. Εχει τύχει να γνωρίσω αθλητές Παραολυμπιακών Αγώνων και είχα πραγματικά εντυπωσιαστεί με τη δύναμη που διέθεταν. Ξεχείλιζε από κάθε κύτταρό τους. Αισθάνθηκα τόσο μίζερη μπροστά τους...
Κάποτε είχα πάρει συνέντευξη στον Βασίλη Δοσούλα (θυμάστε το περιστατικό με το σκάφος;). Ενα παιδί που αντιμετωπίζει τη ζωή μόνο με χαμόγελο. Με τα τεχνητά μέλη του παίζει ακόμα και μπάσκετ. Πήρε το "ειδικό" δίπλωμα οδήγησης και απ' ότι έμαθα στην πορεία, πέρασε στο Πανεπιστήμιο. Πραγματικά τον θαυμάζω.
Πολυ όμορφο ποστ Spy μας!

"ζαχαρούλα.." είπε...

o μικρός TIMMY ξέρει την αξία του κάθε λεπτού.. το νόημα της ζωής..

έχει στην καρδιά του αξίες που εμείς αγνοούμε.. αφού πολλά πράγματα τα θεωρούμε αυτονόητα....

δεν είμαστε μαχητές όπως αυτός ο μικρός....

να είσαι καλά....

kat. είπε...

απίστευτο.. και εμείς κλαιγόμαστε με το παραμικρό και δεν βαριόμαστε να μετακινηθούμε από το γραφείο στο κρεβάτι μας!
ντροπή μας..
και ταυτόχρονα μπράβο σε αυτό το παιδί που ξέρει να εκτιμάει την ζωή του!!

Ανώνυμος είπε...

Θα συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες.
Είναι ένα παράδειγμα προς μίμηση το παιδάκι με τέραστια εσωτερική δύναμη.
Τέτοια να βλέπουμε και να παίρνουμε μαθημάτα ζωής..
Την καλησπέρα μου

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Κι' εμείς ασχολούμαστε με τα μικρά, που μεγαλοποιώντας τα τα θεωρούμε δυσβάσταχτα φορτία...

Να είσαι καλά για τούτη σου την ανάρτηση.
Καλώς σε βρήκα,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

"ζαχαρούλα.." είπε...

καλημέρα.. καλή εβδομάδα να έχεις!!!

"ζαχαρούλα.." είπε...

καλό μήνα να έχεις...... φιλιά , καληνύχτα!!